De Grote Beer
De meeste van ons wandelen veel, maar kijken niet echt naar waar ze zijn of wat ze tegenkomen. Ik dus wel, omdat ieder onderdeel van de natuur haar eigen verhaal heeft. En ieder onderdeel haar persoonijke boodschap.
Gisteren ging mijn man en ik op mijn verjaardag toch even lekker wandelen in het natuurgebied van Meijendel. Tijdens deze Coronacrisis was ik lang genoeg thuis gebleven en in de omgeving gewandeld. Maar nu moest ik toch echt er even op uit, een kadootje aan mijzelf. We zijn naar het prachtige natuur- en duingebied Meijendel gegaan en heb ik prachtige foto's gemaakt van alles wat mij aansprak. De boodschappen die de natuur voor mij had heb ik in mijn dagboek opgeslagen en nieuwe inzichten mogen ontvangen. Maar de foto's inspireerde mij zo enorm dat ik bij iedere foto een algemene boodschap heb geschreven.
Op mijn pad kroop een hele grote harige rups, die ik met een stokje uitnodigde om een betere plek te geven dan het fietspad waar zij zich langzaam voortbeweegde. Thuis gekomen zocht ik op wat voor soort rups dit was. Het bleek een 'Grote Beer' te zijn, een nachtvlinder die overdag actief is en niet kieskeurig is wat betreft voedsel, paardenbloemen was wel zijn favoriet, maar die kon je in de duinen niet vinden. Wel laag groeiende planten. Dus plaatste ik hem daar voorzichtig tussen.
Een prachtige bruin en oranje vlinder komt er uiteindelijk uit. Nu staat een vlinder op je pad voor 'transformatie', maar ik ben verder gaan zoeken omdat de naam Grote Beer mij eerder aansprak als de ster, die eruitziet als een steelpan. De pan is het stuk van het lichaam van de beer en de steel de staart.
Nu heeft een beer niet zo’n lange staart, maar de legende van de Native Americans vertelt hoe dat kwam: ‘Lang geleden konden bomen ’s nachts lopen. Op een keer liep een beer tegen zo’n boom op, een grote eik. De eik werd zo boos dat hij de beer probeerde te grijpen, maar kon alleen nog maar net de staart van de beer te pakken krijgen. De beer rende weg, maar de boom hield de staart van de beer stevig vast. De hele nacht renden zij achter elkaar aan tot de ochtendzon begon op te komen. De staart van de beer was al aardig uitgerekt. Uiteindelijk moest de boom weer terug naar zijn plek in het bos en begreep dat hij de beer nooit te pakken kon krijgen. Hij gaf de beer een grote slinger aan zijn staart de hemel in, waardoor de beer tussen de sterren terecht kwam.’
Hoe 'toevallig' dat ik dit verhaal tegenkwam wat zo precies past bij mij en mijn verbinding met de Native Americans. En ik op het moment met mijn 2e boek bezig bent en veel research doe voor mijn autobiografisch geschreven verhaal. Nee, toeval geloof ik al lang niet meer in. Alles is in synchroniciteit met de natuur en ons, omdat wij er een onderdeel van zijn!
Datum: 22-04-2020 in algemeen
Tags: